გავა წლები და ავრელიუს პროპერტიუსი იტყვის – “Cedite Romani scriptores, cedite Grai, Nescioquid maius nascitur Iliade” – “გზა დაუთმეთ რომაელო მწერლებო, გზა დაუთმეთ, ბერძნებო, რაღაც ილიადაზე უფრო დიდი იბადება”.
შეიძლება, ყველა პოსტაპოკალიფსური სცენა, რომელიც ოდესმე დაგვიხატავს, სინამდვილეში ჩვენი გონების სივრცეა — არა მომავლის, არამედ შიგნიდან დანგრეული აწმყოსი. შეიძლება, ნგრევა გარე ფაქტორი არ არის, არამედ ცნობიერების რევოლუციაა.
მეცხრამეტე საუკუნის შუა პერიოდი ის დროა, როცა დასავლეთი ბიბლიის ისტორიულ ჭეშმარიტებაში ეჭვის შეტანას იწყებს. მართლა […]
“A man said to the universe:‘Sir, I exist!’‘However,’ replied the universe,‘The fact has not created in meA sense of […]
“სიხარული ხშირად მოულოდნელი საჩუქარია” – ამბობს ლანა ღოღობერიძე თავის ახალ წიგნში, სახელწოდებით როცა აყვავდა ნუში. გადაწყვიტა ძველ მოტივს […]
…მე კი არ ვაკეთებ ამას, არამედ ცოდვა, რომელიც მკვიდრობს ჩემში. რადგანაც ვიცი, რომ ჩემში, ესე იგი, ჩემს სხეულში არ არის […]
წყვდიადის გულის ავტორი ჯოზეფ კონრადი მეზღვაური იყო, ათას გზაზე გაუვლია, კონგოს წყლებშიც შესულა, მაგრამ მის შემოქმედებაში […]
1859 წელს ჯორჯ ელიოტი უახლოეს მეგობარს, რეფორმატორს, ფილანტროპსა და ფილოსოფოსს, ჩარლზ ბრეის, სწერს: ,,ჩემ გამო ნუღარ შეწუხდებით. დაე, სწამდეთ, […]
როცა ჩვენს ნაცნობს, ან ნათესავს ატუსაღებენ, დაუყოვნებლივ მივესწრაფებით მის სანახავად ისე, როგორც სნეულისა. თან ვნანობთ: „ახ, რა ცუდი საქმე მოუვიდაო!” […]
ავტორი: დავით ვადაჭკორია – თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის, ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა ფაკულტეტის, ფილოსოფიის სპეციალობის VI სემესტრის სტუდენტი. თეზისი კონფერენციისთვის – „თანამედროვე მორალური […]