სწრაფი, ღამისიერი – ოთარ თოფურიას რეცენზია ზურა ჯიშკარიანის წიგნზე

სამსახურში ვარ. დედლაინი კარზე მიკაკუნებს. დღის ბოლომდე სტატია მაქვს დასაწერი. მაგრამ… რადგან ყველას სჭირდება თავისი დოზა ნარატივი, თავისი წილი ზღაპარი […]

ხუთი გამორჩეული დედა მსოფლიო ლიტერატურიდან

მსოფლიო ლიტერატურაში არაერთი ქალი პერსონაჟი მოიძებნება, თუმცა, არც თუ ისე ხშირია შემთხვევა, როდესაც ნაწარმოებში პერსონაჟის დედობრივ ფუნქციაზე უფროა ყურადღება გამახვილებული, […]

ხარატიშვილის სამი ფერი – არმაზ ახვლედიანი „უკმარი სინათლის“ შესახებ

„ჩვენი ქვეყანა იყო კრონოსი, რომელმაც საკუთარი შვილების ჭამა დაიწყო“, – უკმარი სინათლე, 2022. სანამ ტექსტზე გადავალთ, მინდა აღვნიშნო, რომ უკმარი […]

ჰარუკი მურაკამი/მორბენალი მწერალი

დიდი დრო გავიდა მას შემდეგ, რაც ყოველდღიურად დავიწყე სირბილი. დაზუსტებით, ეს იყო 1982 წლის შემოდგომა. 33 წლისა ვიყავი. იქამდე, არც […]

პოსტმოდერნისტული გრაალი – მინდია არაბულის „კოღო“

თბილისის ქუჩებში შევხვდებით უამრავ ტექსტს, რომლებიც თანამედროვე რეალობას აღწერენ. წავიკითხავთ, მოგვეწონება, შეიძლება რამდენიმეჯერ ვახსენოთ კიდეც, თუმცა, როგორც წესი, მალევე გვავიწყდება. […]

კურიერის ამბები – ყველასთვის ხელმისაწვდომი დრამატული პროზა

“ისე, მგონი, ძალიან ბევრი სიძულვილი დამიგროვდა მეც და ყველას.” თავიდან ვიფიქრე, რომ თემო რეხვიაშვილის ტექსტს ლაიტმოტივად მთავარი პერსონაჟის მიერ წარმოთქმული […]

გადაფრენა რიმეს თასზე

ყოველთვის მშურდა მათი, ვინც 98 წლის მსოფლიო ჩემპიონატს უყურა. მე იმ დროს ექვსი წლისა ვიყავი და, როგორც ჩანს, სხვა ინტერესები […]

როგორ მოპარეს შობა გრინჩს

ვინ-ვილში (Who-ville) მხოლოდ ორნაირი ვინ (who) ცხოვრობს. ყველა, ვინც შობას აღნიშნავს და მათ განრიდებული გრინჩი, რომელიც ამ დღეს ვერ იტანს. […]

ქრისტე, როგორც ლიტერატურული პერსონაჟი

ქრისტეს სახე ლიტერატურაში სხვადასხვა ეპოქისა და ჟანრის ნამუშევრებში გვხვდება, მათ შორის სამეცნიერო ფანტასტიკაშიც კი (Jesus on Mars, 1979 – ავტორი […]

არმაზ ახვლედიანი – ძაღლების სასაფლაო

არ მეგონა თუ კიდევ გავიგებდი ასეთ ხმას. არ მეგონა, რომ კიდევ ვიხილავდი ასეთ სურათს მივიწყებულ ბავშვობაში რომ მქონდა ნანახი. მივიწყებულში […]